مثل مادرم

بی بی جان سلام

چند روزی ست که حس میکنم دارم صدای استخوانهای کمرم را میشنوم!

دارد خُردم میکند این مشکلات

دارم جلوی این امتحانات کم می آورم دیگر!

بی بی جان جز شما خاندان کرامت، کسی را نمیشناسم که چنین بی منت و چنان کارساز! کار آدم را راه بیندازد…

این بار هم عطر ایام فاطمیه شما مشام جانم را نواخت

امیدی دیگر برای برخاستن در من روییده

گویی این لبخند عنایت شماست که از پس این روزهای تکراری دست کمک بسویم دراز میکند

دستم را بلند میکنم تا به دستتان برسد…

چشمهایم نمناک است اما بغضم را فرو میخورم…

آنکه شما را دارد نباید غصه دار جلوه کند!

آخر مردم که نمیدانند کم کاری از ماست، زبانم لال فکر میکنند کم توجهی ارباب است…!

بانو جان دستم را بگیر

این بار محکم تر بگیر

چرا که سخت محتاج تو ام…